Συνέντευξη παραχώρησε στην ιστοσελίδα μας ο Κερκυραίος -πρώην διεθνής- υδατοσφαιριστής, Τάκης Πολίτης.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ:

Ο Τάκης Πολίτης είναι γεννημένος το 1979 και αγωνίζεται ως τερματοφύλακας. Η ενασχόλησή του με τον αθλητισμό ξεκίνησε το 1986 από το άθλημα της κολύμβησης (πρόσθιο). Το 1991 μεταπήδησε στην υδατοσφαίριση αγωνιζόμενος στις ακαδημίες του ΝΑΟΚ. Από νωρίς έδειξε δείγματα του ταλέντου του και το 1993 αναδείχθηκε καλύτερος τερματοφύλακας σε διεθνές τουρνουά παίδων που διεξήχθη στη Βουλιαγμένη. Τη σεζόν 1996-97 προωθήθηκε στην αντρική ομάδα του ΝΑΟΚ, η οποία την εποχή εκείνη αγωνιζόταν στην Α1΄, ενώ την αμέσως επόμενη σεζόν αποτέλεσε τον βασικό τερματοφύλακα της ομάδας στην πρώτη τη τάξη κατηγορία της ελληνικής υδατοσφαίρισης.

Το 1998 πήρε μεταγραφή για το ΝΟ Πατρών, με τον οποίον την περίοδο 1998-99 έφτασε στον τελικό του Len Trophy. Ακολούθησε μια διετία (1999-2001) στον Εθνικό Πειραιώς, με τον οποίον αναδείχθηκε κυπελλούχος Ελλάδος το 2000 και παράλληλα ο ίδιος ανακηρύχθηκε ως ο καλύτερος τερματοφύλακας του Final-4, ενώ την επόμενη σεζόν (2000-2001) έφτασε με τον Εθνικό έως τη φάση των 8 του ευρωπαϊκού κυπέλλου. Το 2001 εντάχθηκε στον ΠΑΟΚ και παρέμεινε έως το 2012, με εξαίρεση τη σεζόν 2003-04 όταν και είχε επιστρέψει στον Εθνικό Πειραιώς.  Από το 2012 έως και σήμερα αγωνίζεται για λογαριασμό του ΝΑΟΚ.

Μετρά 17 συμμετοχές με την Εθνική ομάδα ανδρών, με την οποία αγωνίστηκε μεταξύ άλλων στο Βαλκανικό πρωτάθλημα της Ρουμανίας (2000), στο οποίο η Ελλάδα κατέκτησε την 3η θέση, αλλά και στο 1ο World League (2002) -4η θέση-. Επιπλέον, μετρά συμμετοχές και με την Εθνική Εφήβων με την οποία συμμετείχε στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα στη Σλοβακία (1998) και στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Κουβέιτ (1999), επίσης έχει επιλεχθεί και  στην Προολυμπιακή ομάδα (2000, 2004).

Τέλος, είναι απόφοιτος ΤΕΦΑΑ, με ειδικότητα στην υδατοσφαίριση.

Πότε και πώς ξεκίνησες την ενασχόλησή σου με το πόλο;

Σε ηλικία 5 ετών όπως πολλά παιδιά στην Κέρκυρα, ξεκίνησα κολύμβηση στη μικρή πισίνα και έκανα πρόσθιο, παίρνοντας μέρος και σε κάποιους αγώνες έως την ηλικία των 12 ετών. Η πισίνα τότε ήταν ακόμη ανοιχτή. Μετά από λίγα χρόνια, το 1991, επειδή η κολύμβηση μου ήταν λίγο βαρετή και ήθελα να έχω επαφή και με μπάλα, σκεφτήκαμε με τους γονείς μου να δοκιμάσω το πόλο. Τότε είχε κλείσει το κολυμβητήριο και κάναμε προπόνηση στο πρώην Χίλτον, σε μια πισίνα διαστάσεων 10 επί 4 μέτρα, ενώ τα καλοκαίρια κάναμε προπόνηση σε θάλασσα και συγκεκριμένα στο ΝΑΟΚ.

Πες μας λίγα λόγια για την πολύ καλή πορεία του ΝΑΟΚ στη δεκαετία του '90;

Από πολύ παλιά ο ΝΑΟΚ, είχε μεγάλα ταλέντα που τα πήγαιναν πολύ καλά στα πανελλήνια πρωταθλήματα με συμμετοχές μέχρι και τις ημιτελικές φάσεις, γι΄ αυτό και αργότερα πολλοί κλήθηκαν και στην Εθνική ομάδα. Όλοι αυτοί οι γηγενής παίκτες με την προσθήκη κάποιων μεταγραφών συνέβαλαν ώστε ο ΝΑΟΚ να βρίσκεται 7 συνεχόμενες σεζόν στην Α1΄. Σημαντική συμβολή για την πορεία της ομάδας το διάστημα αυτό είχε ο Πάνος Βέργος, ο οποίος οργάνωσε την ομάδα και έφτιαξε ένα team γύρω του έτσι ώστε να μπορέσουν όλα αυτά τα παιδιά μαζί με την τοτε διοίκηση να ανταπεξέλθουν στην Α1.

Πώς αισθάνθηκες όταν στην πρώτη σεζόν μακριά από την Κέρκυρα βρέθηκες να αγωνίζεσαι με την ομάδα της Πάτρας σε τελικό του Len Trophy;

Ήταν κάτι πολύ ωραίο, ήταν πολύ μεγάλη εμπειρία η οποία μου έχει μείνει αξέχαστη μέχρι και σήμερα. Είχαμε παίξει με την Ουγγρική Ούιπεστ, ομάδα της οποίας οι 4 από τους 7 βασικούς παίκτες ήταν βασικοί και στην τότε Εθνική Ουγγαρίας. Ήταν και ένας από τους λόγους που δεν μπορέσαμε να κατακτήσουμε τον τίτλο στον τελικό.

Η μετάβαση από το ΝΑΟΚ σε ομάδα εκτός Κέρκυρας ήταν κάτι εύκολο ή δύσκολο για σένα;

Πώς είναι να αγωνίζεσαι για μια από τις μεγαλύτερες ομάδες του ελληνικού πόλο, τον Εθνικό Πειραιώς;

Δίνει άλλη βαρύτητα, η πίεση είναι πιο μεγάλη και οι ευθύνες πιο πολλές, σίγουρα υπάρχει πιο πολύ άγχος και πίεση σε αυτές τις μεγάλες ομάδες.

Final-4 κυπέλλου Ελλάδος 2000. Ποια αίσθηση σου προκάλεσε η κατάκτηση του κυπέλλου;

Ναι ήταν πολύ μεγάλη χαρά τότε, η πιο μεγάλη θα έλεγα που ένιωσα στο πόλο. Ήρθε κόντρα σε έναν αντίπαλο όπως ο Ολυμπιακός, ο οποίος τότε είχε προπονητή τον κορυφαίο στον κόσμο, Νίκολα Στάμενιτς και παίκτες όπως ο Βολτυράκης, ο Χατζηθεοδώρου, ο Βλοντάκης κ.α.  Είναι η μεγαλύτερη χαρά που έχω νιώσει, αξέχαστη εμπειρία.

Είναι ιδιαίτερα τιμητικό για εσένα το γεγονός ότι αναδείχθηκες καλύτερος τερματοφύλακας της διοργάνωσης;

Τον τίτλο αυτό τον κερδίζει συνήθως στο final-4 o τερματοφύλακας της νικήτριας ομάδας. Μέσα στην όλη χαρά και τα πανηγύρια ήταν το λιγότερο που με ένοιαζε εκείνη τη στιγμή, ήταν πολύ έντονα τα συναισθήματα. Σίγουρα, πάντως ήταν τιμητικό.

Θα χαρακτήριζες την κατάκτηση του κυπέλλου ως την κορυφαία εμπειρία της καριέρας σου;

Αυτός ο αγώνας μου έχει μείνει πιο πολύ από όλα, βέβαια ίσως κάποια παγκόσμια πρωταθλήματα εφήβων που έχω συμμετάσχει να είναι θεωρητικά ανώτερες διοργανώσεις, αλλά αυτός ο τίτλος ήταν πολύ σημαντικός για εμένα. Ήμουν 20 χρόνων. Μεγάλη εμπειρία ήταν και όλες μου οι συμμετοχές με την Εθνικη ανδρών με σημαντικότερη τη συμμετοχή μου στο world league το 2002.

Πώς είναι να αγωνίζεσαι για ένα από τα μεγαλύτερα brandname του ελληνικού αθλητισμού όπως ο ΠΑΟΚ;

Εγώ έτυχε να είμαι ΠΑΟΚ από μικρός, όποτε για εμένα ήταν ότι καλύτερο να αγωνίζομαι για αυτή την ομάδα. Πάλι, βέβαια, η πίεση ήταν μεγάλη καθώς η ομάδα είχε πολύ κόσμο από πίσω που ακολουθούσε. Το 2009 καταφέραμε και τερματίσαμε στην τρίτη θέση στο πρωτάθλημα, η οποία είναι και η καλύτερη που έχει τερματίσει μέχρι και σήμερα, ενώ πήγαμε και σε δύο Final-4 κυπέλλου. 

Το γεγονός ότι υποστηρίζεις τον ΠΑΟΚ σου έδινε ένα επιπλέον κίνητρο την ώρα που αγωνίζεσαι;

Σίγουρα, το γεγονός ότι έπαιζα για την ομάδα μου, έδινε ένα έξτρα κίνητρο, "πονούσα" πιο πολύ την ομάδα.

Πόσο τιμητικό είναι για έναν αθλητή να αγωνίζεται για την Εθνική ομάδα;

Είναι μεγάλη τιμή. Αποτελεί στόχο για κάθε αθλητή να εκπροσωπεί τη χώρα του, να είναι στις κλήσεις της Εθνικής ανδρών και είμαι πολύ χαρούμενος που κατάφερα να φορέσω το σκουφάκι της Εθνικής Ομάδας.

Πόσο δύσκολο είναι να αγωνίζεσαι για τόσες πολλές σεζόν στο κορυφαίο επίπεδο της χώρας;

Θέλει πάρα πολύ προπόνηση. Στο επίπεδο αυτό οι προπονήσεις γίνονται στην ουσία τρεις φορές τη μέρα, κάναμε γυμναστήριο το πρωί, μετά πισίνα και το βράδυ πάλι πισίνα. Αυτό το έκανα ασταμάτητα από τα 17 έως τα 32 μου έτη, πολλές φορές και τα καλοκαίρια όταν υπήρχαν υποχρεώσεις με την Εθνική ομάδα. Οπότε η προπόνηση δε σταματούσε ποτέ, ήταν συνεχόμενη για πάρα πολλά χρόνια. Επί της ουσίας εγώ ξεκίνησα να δουλεύω έτσι από πιο πριν, από τις υποδομές. Στις υποδομές, παρότι είχαμε σχολείο, κάναμε διπλές προπονήσεις. Το απόγευμα κάναμε γυμναστήριο και πισίνα και πολλές φορές κάναμε προπόνηση και το πρωί, οπότε είχα μάθει σε αυτούς τους ρυθμούς ήδη από τα χρόνια του λυκείου. Μόνο έτσι πιστεύω μπορείς να σταθείς σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο.

Ποια θεωρείς την καλύτερη συνεργασία σου με προπονητή;

Τι έχεις αποκομίσει από το άθλημα όλα αυτά τα χρόνια;

Θεωρώ ότι μου έχει προσφέρει πάρα πολλά, θα ήθελα και τα παιδιά μου να ασχοληθούν και αν όχι με το πόλο με κάποιο άλλο άθλημα, έμαθα πόσο πολύ χρειάζεται να προσπαθήσεις για να πετύχεις κάτι, έζησα χαρές και λύπες, έκανα ταξίδια που δεν θα έκανα ποτέ και γνώρισα ανθρώπους και έκανα φιλίες σε όλο τον κόσμο.

Ποια η γνώμη σου για το ελληνικό πόλο σήμερα;

Πιστεύεις ότι το κερκυραϊκό πόλο θα έχει στο μέλλον και πάλι μια καλή παρουσία σε πανελλήνιo επίπεδο;

Γίνεται μια καλή προσπάθεια εδώ και χρόνια, εγώ ήμουν για 1.5 χρόνο προπονητής όμως οι συνθήκες δεν ήταν καλές και πιστεύω πώς ότι και αν κάναμε σαν προπονητές δεν θα μπορούσε να βγει ένα καλό αποτέλεσμα λόγω του κολυμβητηρίου που έκλεινε (λόγω του κρύου νερού). Η πισίνα δημιουργεί προβλήματα στην όποια προσπάθεια. Εάν λυθεί το πρόβλημα αυτό πιστεύω είναι θέμα χρόνου η άνοδος του Κερκυραϊκού Πόλο, καθώς έχουν μαζευτεί και πάλι πολλά παιδιά, οι προπονητές είναι πολύ καλοί και έχουν γνώσεις να μεταδώσουν στους νέους αθλητές. Πιστεύω ότι δεν θα αργήσει η μέρα που ο ΝΑΟΚ θα τα πηγαίνει και πάλι καλά στα Πανελλήνια Πρωταθλήματα και θα στέλνει παιδιά στις Εθνικές ομάδες.

Σε τι επίπεδο βρίσκεται η Ελλάδα στις υποδομές;

Σε επίπεδο υποδομών΄, εάν κρίνω από την πορεία της Εθνικής παίδων, εφήβων και νέων, είναι σε κορυφαίο επίπεδο, συνήθως είναι εντός μεταλλίων και στις κακές τους χρονιές είναι 5οι-8οι.

Σε σύγκριση με το εξωτερικό τα κολυμβητήρια στην Ελλάδα σε τι κατάσταση βρίσκονται;

Για να είμαι ειλικρινής δεν γνωρίζω πολύ καλά σε τι κατάσταση βρίσκονται τα κολυμβητήρια στο εξωτερικό. Στην Ελλάδα πάντως δε βρίσκονται σε καλή κατάσταση, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ξέρω ότι υπάρχουν προβλήματα, τα κολυμβητήρια είναι λίγα και κάποια από αυτά παγωμένα, οι προπονήσεις δε γίνονται κάτω υπό καλές συνθήκες.

Τι σημαίνει για σένα το πόλο;

To πόλο είναι όλη μου η ζωή. Είμαι στο χώρο από μικρό παιδί και ακόμη συνεχίζω να αγωνίζομαι. Ίσως ο λόγος που εξακολουθώ να παίζω είναι πώς δεν μπορώ χωρίς το πόλο. 

Τι θα συμβουλεύατε ένα παιδί που ξεκινάει τώρα την ενασχόλησή του με το πόλο; 

Nα προσπαθήσει πολύ, στην αρχή είναι λίγο επίπονο και σίγουρα θα κουραστεί αλλά στην πορεία θα κερδίσει πάρα πολλά και πνευματικά και σωματικά. 

Επιμέλεια: Αντώνης Αραβανής