Συνέντευξη παραχώρησε στην ιστοσελίδα μας ο Κερκυραίος καλαθοσφαιριστής, Γιώργος Τσενεμπής.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ:
O Γιώργος Τσενεμπής είναι γεννημένος το 1991 και αγωνίζεται ως point guard. Έχει αγωνιστεί σε:
2000-2007 ΚΕ Φαίακας
2007-2008 ΓΕΚ
2008-2009 Κερκυραϊκός ΓΣ
2009-2010 Ολυμπιακός Πειραιώς (εφηβικό)
2010-2011 Ολυμπιάδα Πατρών
2011-2012 Απόλλων Πατρών
2012-2013 Κεραυνός Αιγίου
2014-2015 ΑΕ Αυγείας Πατρών
2015-2016 Ολυμπιάδα Πατρών
2016-2017 Σφήκα Πατρών
2017-2019 ΑΣ Αχαίος ΄47
2019-2020 ΑΣ Αίαντας Αραχωβίτικων
2020- ΚΕ Φαίακας
Διεθνής με την Εθνική Παμπαίδων (2006)
Προετοιμασία με την Εθνική Παίδων (2007)
Πότε και πως ξεκίνησες την ενασχόληση σου με το μπάσκετ;
Η ενασχόληση μου με το μπάσκετ ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία, όταν ήμουν περίπου 10 ετών και όντας αρκετά ψηλότερος από τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας μου οι γονείς μου αποφάσισαν να με γράψουν στις ακαδημίες του Φαίακα.
Πως είναι να αγωνίζεσαι με το "εθνόσημο" στο στήθος;
Η εθνική ομάδα νομίζω αποτελεί το όνειρο κάθε αθλητή ανεξάρτητου ηλικίας, πόσο μάλλον για ένα παιδί από την επαρχία. Βρέθηκα να συναγωνίζομαι με αθλητές από πολύ μεγάλα και ιστορικά σωματεία της χώρας. Περηφάνεια, τιμή και δικαίωση των ατελείωτων ωρών σκληρής δουλειάς στο γήπεδο και το γυμναστήριο.
Ποια η εμπειρία σου από τα τμήματα υποδομής του Ολυμπιακού;
Όντας Ολυμπιακός από μικρό παιδί νομίζω κατεβαίνεις την χαρά μου με το που οριστικοποιήθηκε η συμφωνία μου το εφηβικό του Ολυμπιακού.
Αυτό που κρατάω είναι επαγγελματισμός σε όλα τα επίπεδα, κάτι που ξεκινάει από τις πολύ μικρές ηλικίες, το υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού τόσο στην προπόνηση όσο και με τις υπόλοιπες ομάδες των Αθηνών και όχι μόνο, οι υποδομές και η αγάπη για τον "δαφνοστεφανωμένο έφηβο" στην φανέλα.
Πως είναι να αγωνίζεσαι με τη φανέλα ιστορικών συλλόγων του ελληνικού μπάσκετ όπως η Ολυμπιάδα και ο Απόλλωνας Πατρών;
Ιστορικές ομάδες και οι δυο, τυχερός που κατάφερα στην πρώτη μου χρόνια στην Πάτρα να παίξω στο μεγάλο ντέρμπι της πόλης μεταξύ αυτών των δυο ομάδων, όντας παίκτης της Ολυμπιάδας. Η χρόνια με την Ολυμπιάδα μας άφησε μια πικρία στο τέλος σε όλα τα παιδιά καθώς εξωγενείς παράγοντες επηρέασαν την ομάδα σε πολύ μεγάλο βαθμό με αποτέλεσμα να μην καταφέρουμε να παραμείνουμε στην κατηγορία στην τελευταία αγωνιστική παρόλο που είχαμε πραγματικά καλή ομάδα αποτελούμενη από ταλαντούχους και έμπειρους παίχτες.
Πως αισθάνθηκες όταν κατέκτησες την άνοδο στην Α1΄ με τον Απόλλωνα;
Την επόμενη ακριβώς χρόνια και ενώ αρχικά προοριζόμουν για την Απολλωνιάδα, την θυγατρική ομάδα του Απόλλωνα που αγωνιζόταν τότε στην Γ εθνική κατηγορία, ο coach Βετούλας πίστεψε σε εμένα και με προσωπική του εισήγηση τελικά εντάχθηκα στο ροστερ του Απόλλωνα. Την περίοδο αυτή ο Απόλλωνας έκανε την έκπληξη και πέτυχε την άνοδο στην Α1΄ εθνική κατηγορία. Παράλληλα μου δόθηκε η ευκαιρία να αγωνιστώ δίπλα σε τεράστιους παίκτες όπως ο Νίκος Αργυροπουλος.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το παιχνίδι μέσα στην ΑΕΚ που ουσιαστικά έκρινε την άνοδο, εκεί καταφέραμε στην κυριολεξία να δραπετεύσουμε με το διπλό χάρη σε τρίποντο του Νίκου (σ.σ. Αργυρόπουλος) από αρκετά μακριά, λίγα δευτερόλεπτα πριν την λήξη του παιχνιδιού.
Η άνοδος με τον Απόλλωνα ήταν η απόλυτη δικαίωση για όλους μας. Το ΔΣ της ομάδας, το προπονητικό team, τους παίκτες καθώς και για τον κόσμο που γέμιζε ασφυκτικά το γήπεδο σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι της ομάδας, ενώ μας ακολουθούσε και σε όλα τα εκτός.
Ποια η κορυφαία εμπειρία της καριέρας σου;
Δεν μπορώ να πάω μια γιατί θα αδικήσω άλλες, σίγουρα όμως υπάρχουν αρκετές που δε θα ξεχάσω ποτέ. Αυτές που μου έρχονται πρώτες στο μυαλό είναι το all star game παμπαίδων που είχε πραγματοποιηθεί τότε στο Λεωνίδιο και το παιχνίδι Βορράς vs Nότος που είχα βγει πρώτος σκόρερ και παράλληλα είχαμε κερδίσει με καλάθι μου στην τελευταία επίθεση. Θυμάμαι τον πατέρα μου στην εξέδρα να πανηγυρίζει και να πετάει στην κυριολεξία από χαρά και υπερηφάνεια. Επίσης, το πρώτο μου παιχνίδι με την εθνική ομάδα στην Λιμόζ απέναντι στην Εθνική παμπαίδων της Ισπανίας , το πρώτο μου παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, το διπλό μέσα στην ΑΕΚ και η φιέστα ανόδου με τον Απόλλωνα, αποτελούν ξεχωριστές εμπειρίες.
Ποια η καλύτερη συνεργασία σου;
Όσον αφορά τις συνεργασίες μου η αλήθεια είναι ότι όντας παίκτης που αγαπούσε τη σκληρή προπόνηση οι προπονητές πάντα με "αγαπούσαν". Οπότε δεν έχω κάποια αρνητική ανάμνηση από συνεργασίες. Η καλύτερη όμως θα έλεγα ότι ήταν συνεργασία μου με τη μεικτή ΕΣΚΑΒΔΕ και τον προπονητή Βασίλη Ναούμη.
Ποια η γνώμη σου για το ελληνικό μπάσκετ σήμερα;
Η αλήθεια είναι ότι οικονομική κρίση έχει επηρεάσει αρκετά το ελληνικό μπάσκετ τα τελευταία χρόνια. Σίγουρα όμως το επίπεδο είναι αρκετά υψηλό γεγονός που αποδεικνύεται τόσο από τις συνέχεις παρουσίες Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού σε final4 την τελευταία δεκαετία καθώς και από τα επιτεύγματα της Εθνικής ομάδας που σίγουρα αποτελεί την επίσημη αγαπημένη όλων των Ελλήνων. Αναμφισβήτητα το άθλημα των Ελλήνων είναι το μπάσκετ κατά την γνώμη μου.
Τι αποκόμισες από το μπάσκετ όλα αυτά τα χρόνια;
Αυτό που κρατάω και αποκόμισα από το μπάσκετ είναι ότι το σύνολο πάει πάνω από το εγώ, ότι μαθαίνεις να συνεργάζεσαι και να συνυπάρχεις με διαφορετικούς χαρακτήρες σε βαθμό που φτάνετε να λειτουργείτε όλοι μαζί σαν ένα "καλοκουρδισμένο ρολόι" καθώς και ότι αργά ή γρήγορα με σκληρή δουλειά όλοι οι στόχοι είναι εφικτοί.
Τι σημαίνει για σένα το μπάσκετ;
Ο σοβαρός τραυματισμός μου στην διάρκεια προετοιμασίας με τον Προμηθέα ήταν ο λόγος που σταμάτησα να ασχολούμαι επαγγελματικά με το μπάσκετ. Επειδή όμως το αγάπησα από μικρό παιδί όσο σοβαρός και αν ήταν αυτός ο τραυματισμός δεν ήταν αρκετός για να με κάνει να σταματήσω εντελώς.
Πως σκέφτεσαι το μέλλον σου στο χώρο του μπάσκετ;
Πλέον έχω γυρίσει και αποτελώ μέλος της ομάδας του Φαίακα. Είναι η ομάδα που έκανα τα πρώτα μου βήματα και με έκανε να ανδρωθώ μπασκετικά. Ο Φαίακας αγωνίζεται πλέον στο πρωτάθλημα της Α΄ ΕΣΚΑΒΔΕ και κάνει μια καινούργια προσπάθεια από την αρχή ποντάροντας σε νέα παιδιά. Αυτός ήταν και ο λόγος που αποφάσισα να επιστρέψω έτσι ώστε να προσπαθήσω όσο μπορώ να βοηθήσω αυτά τα παιδιά και παράλληλα να παίζω το άθλημα που αγαπώ.
Σίγουρα, θα ήθελα να μείνω στον χώρο ακόμη και όταν σταματήσω από την ενεργό δράση οριστικά και να προσφέρω από κάποιο πόστο είτε προπονητικό είτε διοικητικό.
Επιμέλεια: Αντώνης Αραβανής