Συνέντευξη παρέδωσε στην ιστοσελίδα μας ο προπονητής του τμήματος κωπηλασίας του ΝΑΟΚ κ.Γιώργος Νοταρόπουλος.
Πότε και πώς ξεκινήσατε την ενασχόλησή σας με τη κωπηλασία ;
Η ενασχόληση μου με τη κωπηλασία ξεκίνησε τυχαία! Συγκεκριμένα το 1981 είχα έρθει στον όμιλο για να γραφτώ κολύμβηση. Τότε όμως έτυχε να είναι κλειστό το κολυμβητήριο. Ήταν αρχές καλοκαιριού, o τότε επιστάτης φροντιστής του Κωπηλατικού, Αναστάσιος Σαββανής «Τζίος» μου πρότεινε να καθίσω στη κωπηλασία. Από τότε έμεινα μόνιμα στη κωπηλασία.
Τι έχετε κερδίσει από τη κωπηλασία ;
H κωπηλασία είναι όλη μου η ζωή. Ξεκίνησα σε ηλικία 12 ετών, πλέον είμαι 52 και είμαι ακόμη εδώ. Η φιλοσοφία του αθλητισμού έχει περάσει στα γονίδιά μου και ο τρόπος σκέψης της κωπηλασίας είναι ο τρόπος με τον οποίον λειτουργώ γενικότερα στη ζωή μου. Μπορώ να πω ότι η κωπηλασία με γαλούχησε .
Άρα, η κωπηλασία περιστρέφεται γύρω από ολόκληρο το τρόπο ζωή σας ;
Ναι. Μετά το πρώτο σπίτι μου που είναι η οικογένεια μου, το δεύτερο σπίτι μου είναι η κωπηλασία.
Ποίες είναι οι πιο σημαντικές διακρίσεις της κερκυραϊκής κωπηλασίας ;
Οι διακρίσεις του τμήματος της κωπηλασίας είναι διαχρονικές. Πρώτα πρέπει να αναφέρουμε τις διακρίσεις που έχουν φέρει αθλητές του ομίλου σε «πέτρινα» χρόνια, που η κωπηλασία ήταν ακόμη στα σπάργανα.
Το πρώτο χρυσό βαλκανικό μετάλλιο που έφερε η Ελλάδα ,στην κατηγορια εφηβων ,το έφεραν τρείς Κερκυραίοι κωπηλάτες, το 1977. Συγκεκριμένα ήταν ο Τηλέμαχος Γαβαλάς, ο Σπύρος Διαβάτης και ο Μιχάλης Σπάρος. Μια ακόμη μεγάλη διάκριση που έφεραν αθλητές του σωματείου, αλλά σαν μέλη της Εθνικής ομάδας, ήταν το 1974 όταν ένα ατόφιο Κερκυραϊκό πλήρωμα είχε λάβει μέρος στο πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων στο Νότιγχαμ της Αγγλίας το 1974. Στο πλήρωμα αυτό ήταν οι: Δαλιάνης Άκης, Δαλιάνης Σταμάτης, Ζάππας Γιώργος, Δραζίνος Σπύρος και Πηδαλιούχος Νικήτας Καραλής.
Έκτοτε ήρθαν πάρα πολλές διακρίσεις στο σύλλογο. Η πιο σημαντική ήταν, το ασημένιο παγκόσμιο μετάλλιο που έφερε ο Αλέξανδρος Δαφνής το 2011. Επίσης αθλητές του ΝΑΟΚ έχουν κατακτήσει μεσογειακά μετάλλια ,διακρίσεις σε παγκόσμια πρωταθλήματα, κυρίως στους μικρούς τελικούς π.χ. πρώτη θέση στο μικρό τελικό (έβδομη στη γενική κατάταξη) με το συγχωρεμένο το Διονύση Νικολούζο και με τον Αλέξανδρο Σαββάτη. Επίσης έχουν κατακτηθεί από κωπηλάτες του ΝΑΟΚ άπειρα βαλκανικά μετάλλια .Όπως η πρώτη αθλήτρια μας βαλκανιονίκης η Αντωνία Θεόδοτου το 2005, ο Χειμαριος Βάγγελης, Κάκος Γεώργιος, Βλάχος Γεράσιμος, Καλέντζης Σπύρος κ.α.
Aποκορύφωμα ήταν η πενταετία 2011-2016. Τότε η Δήμητρα Μάμαλου έφερε στον όμιλο εξι βαλκανικά μετάλλια (ένα χρυσό και πέντε αργυρά).Επίσης την ίδια εποχή οι Άλκης Δημουλής και Κωνσταντίνος Αρμενιάκος κατέκτησαν έξι πανελλήνια χρυσά ,ένα χρυσό και δυο αργυρά βαλκανικά. Αυτές οι διακρίσεις ήταν συνέχεια των διακρίσεων του παρελθόντος και πάνω σε αυτές χτίζουμε τις επόμενες.
Ποίες είναι οι δικές σας προσωπικές διακρίσεις ;
Σαν αθλητής ήμουν μέλος της εθνικής ομάδας, έχω πάρει δύο δεύτερες Νίκες σε διεθνείς αγώνες στην Ιταλία. Σε πανελλήνιο επίπεδο έχω κατακτήσει τρία χάλκινα πανελλήνια μετάλλια στις κατηγορίες παίδων , εφήβων ,και ανδρών. Ήμουν ενεργός αθλητής από το 1982 έως και το 1989.
Τι πιστεύτε ότι πρέπει να διαθέτει ένας αθλητής για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στο άθλημα της κωπηλασίας ;
Η κωπηλασία είναι ένα δύσκολο άθλημα, διότι έχει πολύ πόνο στη προπόνηση. Πρέπει να έχεις μέγιστα ψυχικά χαρίσματα. Πρώτα από όλα πρέπει να το αγαπάς. Πολύ βασικά στοιχεία είναι η πειθαρχία του μυαλού, η υπομονή ,το ήθος και η πίστη . Χωρίς αυτά τα συστατικά δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις στο άθλημα.Όποιος αθλητής έχει αυτά τα χαρίσματα μπορεί να στοχεύσει ψηλά. Η φιλοσοφία του αθλητισμού πέρα από τα μετάλλια είναι ο αθλητισμός να γίνει κοινωνός και να μεταφέρει αυτά τα χαρίσματα σε νέους αθλητές , έτσι ώστε να πετύχουν τους προσωπικούς τους στόχους και πέραν από τον αθλητισμό.
Τι «θυσίες» πρέπει να κάνει κάποιος αθλητής που θέλει να πετύχει κάτι καλό στη κωπηλασία;
Όταν αγαπάς κάτι θεωρώ ότι η θυσία είναι κάτι δευτερεύον. Όμως επειδή τα παιδιά τη σημερινή εποχή έχουν πολλές υποχρεώσεις (σχολικές, εξωσχολικές, προσωπικές) θεωρώ ότι το μυστικό της επιτυχίας είναι η σωστή διαχείριση του χρόνου τους. Θεωρώ ότι εάν τα παιδιά μπορέσουν να διαχειριστούν το χρόνο τους σωστά, τότε προλαβαίνουν να κάνουν ακόμα και τις βόλτες τους ή ότι άλλο τους αρέσει. Εάν λοιπόν η οικογένεια είναι αρωγός και στηρίζει τα παιδιά σε όλες τις επιλογές τους και αν τα παιδιά μάθουν να μοιράζουν σωστά το χρόνο τους, τότε προλαβαίνουν να πετύχουν όλους τους στόχους τους. Στον αθλητισμό και τη μάθηση δεν υπάρχει ημερομηνία λήξης!
Η κωπηλασία είναι ένα άθλημα που γίνεται στη θάλασσα. Τις μέρες που οι καιρικές συνθήκες είναι αντίξοες ,που διεξάγονται οι προπονήσεις ;
Η κωπηλασία είναι ένα άθλημα, που τα μόνα ρεπό, που έχει είναι την ημέρα των Χριστουγέννων ,τη Πρωτοχρονιά και την ημέρα του Πάσχα. Όλες τις υπόλοιπες μέρες η κωπηλασία δουλεύει είτε με μονή είτε με διπλή προπόνηση.
Όσον αφορά τον αέρα το κομμάτι αυτό το έχουμε λύσει. Παραδοσιακά οι προπονήσεις της κωπηλασίας γίνονται στον όρμο της Γαρίτσας, αλλά στον όρμο όταν ο αέρας φυσάει νότια ή νοτιοαναλτολικά δεν μπορούμε να κωπηλατήσουμε.
Να σκεφτείς, ότι στον ετήσιο προγραμματισμό που κάνουμε από το Σεπτέμβριο έως τον Αύγουστο στον όρμο βγάζαμε 600 χλμ. το χρόνο. Με τη μεταφορά της αγωνιστικής ομάδας στη Μαρίνα των Γουβιών ,όπου προπονούνται οι αθλητές μας τα τελευταία 12 χρόνια, καταφέραμε τόσο να λύσουμε το πρόβλημα του αέρα , όσο και να αυξήσουμε ετήσια χιλιόμετρα από 600 σε 3000 χλμ. το χρόνο. Σε αναλογία δηλαδή ένας χρόνος στον Μαρίνα ισοδυναμεί με πέντε χρόνια στον όρμο.
Αν ο καιρός είναι βροχερός και η θάλασσα «λάδι» τότε η προπόνηση γίνεται κανονικά. Αν όμως η θάλασσα είναι άστατη, ο ΝΑΟΚ έχει εγκαταστάσεις όπως το λεμβαρχίο, η αιθουσα με τα εργόμετρα, ο χωρος του κωπηλατήριου που μπορεί να γίνει προπόνηση και στη ξηρά,καθως και το πλήρες εξοιπλησμενο γυμναστηριο μας.
Στην ξηρά κάνουμε μυική ενδυνάμωση ,τρέξιμο και προπόνηση στα εργόμετρα. Με αυτές τις εναλλακτικές λύσεις δε χάνεται ποτέ η προπόνηση.
Με τη προπονητική στη κωηλασία πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε ;
Τυχαία. Όταν τελείωσα τη γυμναστική ακαδημία δεν ήθελα να δουλέψω ως προπονητής κωπηλασίας ,διότι ήξερα την κατάσταση που επικρατούσε και πόσο χρόνο χρειάζεται καθώς είναι ένα άθλημα το οποίο δε λειτουργεί με το ρολόι. Εδώ δουλεύουμε όσο πάει. Για τους λόγους αυτούς δεν ήθελα να ασχοληθώ με την κωπηλασία ,ήθελα να κάνω άλλα πράγματα. Επειδή όμως ερχόμουν ως φοιτητής τα καλοκαίρια και βοηθούσα και οι άνθρωποι του συλλόγου έβλεπαν την εργατικότητα και τα αποτελέσματα ,μου έκαναν πρόταση να αναλάβω ως προπονητής. Μιλάμε για το 1992 μόλις είχα τελειώσει τις σπουδές και το στρατιωτικό. Εκείνη τη περίοδο ,λοιπόν, δεν υπήρχε προπονητής στο σύλλογο, ο κ. Κώστας Παυλογιάννης με έπεισε να μείνω μέχρι να βρεθεί προπονητής. Από τότε μέχρι τώρα περιμένω να έρθει ο προπονητής !
Παρατηρώ από τα λεγόμενά σας ότι και την αθλητική σας δράση και τη προπονητική στη κωπηλασία τη ξεκινήσατε τυχαία ; Tι είναι αυτό που εν τέλει σας κράτησε στο χώρο ;
Η αγαπή, η πειθαρχία και η πίστη. Η αγάπη για το σύλλογο, η πειθαρχία γιατί μου ταιριάζει σαν άτομο και επιπλέον θεωρώ ότι τίποτα δε γίνεται τυχαία χωρίς δουλειά και πίστη.
Γενικότερα, όταν είσαι σε ένα σύλλογο που έρχονται οι επιτυχίες και τα αποτελέσματα, όταν εσύ ο ίδιος προέρχεσαι από το άθλημα αυτό, έχεις πονέσει, έχει ιδρώσει, έχεις κουραστεί και βλέπεις τα νέα παιδιά να αγαπάνε αυτό που κάνουν, τότε δεν μπορείς να το εγκαταλείψεις. Γίνεσαι πιο σκληρός.
Για παράδειγμα εγώ ξυπνάω καθημερινά στις 5 το πρωί και ξυπνάω με μεγάλη όρεξη να κάνω προπόνηση, παρά το γεγονός ότι είμαι τόσα χρόνια προπονητής η διάθεση και η αγάπη δε μειώνεται.
Με βάση κάποιες συζητήσεις που έχω κάνει και με άλλους αθλητές της κωπηλασίας, διαπιστώνω ότι πολλοί από αυτούς ξεκίνησαν τη κωπηλασία με τυχαίο τρόπο. Γιατί η κωπηλασία δεν κεντρίζει αρχικά το ενδιαφέρον ενός παιδιού, αλλά στη συνέχεια ;
Tα παλαιότερα χρόνια δεν ήταν πάρα πολλά τα σωματεία στη Κέρκυρα. Υπήρχε μόνο ο Κερκυραϊκός , ο ΝΑΟΚ και το ποδόσφαιρο. Δεν υπήρχαν πολλές επιλογές για κάποιον που ήθελε να ασχοληθεί με τον αθλητισμό.
Τώρα υπάρχουν πολλά σωματεία σε κάθε άθλημα και υπάρχουν περισσότεροι διεξόδοι και επιλογές. Εμείς στην κωπηλασία δεν έχουμε ακαδημίες . Σε άλλα αθλήματα τα παιδιά μπορούν να ξεκινήσουν την ενασχόληση τους με την κωπηλασία από την ηλικία των 5-6 ετών. Το άθλημα της κωπηλασίας είναι βαρύ οπότε παίρνουμε τα παιδιά σε πιο μεγάλη ηλικία, περίπου στα 11. Άρα τα περισσότερα παιδιά έχουν επιλέξει άλλο άθλημα.
Για αυτό εμείς πάμε στα σχολεία με τα εργόμετρα ,βρίσκουμε ποιοί είναι αυτοί που μπορούν να συνεχίσουν, διακρίνουμε τα ταλέντα (χωρίς να είναι αυτό αυτοσκοπoς), κάνουμε τις επιλογές μας και φέρνουμε σε επαφή τους νέους με το άθλημα.Τα τελευταία χρόνια έρχονται συνειδητά στη κωπηλασία. Αυτό γίνεται διότι καταφέραμε να φέρουμε ένα Ολυμπιακό άθλημα στην αυλή του σχολείου τους.
Στην αυλή δε μπαίνουμε αυθαίρετα, υπάρχει σχετική άδεια από το υπουργείο και τη ΓΓΑ και σε συνεργασία με τους διευθυντές και τους γυμναστές έχουμε άδεια εισόδου στα σχολεία. Ο προπονητής πρέπει να είναι καθηγητής ΦΑ ,να έχει ειδικότητα στο άθλημα το οποίο πρεσβεύει και έτσι να έρχεται στα σχολεία για να διδάξει το άθλημα στα παιδιά.
Kάτι γίνεται σωστά στη κωπηλασία όμως για να παραμένουν στο χώρο τα παιδιά ;
Στη κωπηλασία λέμε «Μια φορά Κωπηλάτης – για πάντα κωπηλάτης». Αυτό σημαίνει ότι για να μπορέσει κάποιος να αγαπήσει τη κωπηλασία, πρέπει να τον εμπναίει κάποιος άνθρωπος, αυτό είναι ρόλος του προπονητή. Ο αθλητής πρέπει να κάνει παρέα , να περνάει καλά στον Όμιλο. Πρέπει να γίνονται event και δράσεις ,σε όλα τα σωματεία, να μην αχολούνται μόνο με τη διάκριση, αυτό είναι και ένα μήνυμα προς όλους. Δράσεις όπως πεζοπορία, εκδρομές, περηπατοι , επισκεψεις σε μουσεια ,βιβλιοθηκές , κολυμπι στην θαλασσα κ.α. Έτσι η ομάδα ενώνεται και γίνονται φίλοι μεταξύ τους -πέραν από το άθλημα-.
Εμείς σα σύλλογος , κάνουμε ανακύκλωση, μαζεύουμε πλαστικά καπακιά Είναι μια διαδικασία που γίνεται τα τελευταία δύο χρόνια και έχουμε μαζέψει πάνω από 8 τόνους από καπάκια. Επίσης καθαρίζουμε τα χόρτα στη Μαρίνα στα Γουβία, μαζεύουμε σκουπίδια από τις παραλίες, συμμετέχουμε στα event ποδηλασιας και τρεξιματος ανωμαλου δρομου. Έτσι φτιάχνεται η ομάδα και κεντρίζεται το ενδιαφέρον των παιδιών.
Θεωρείτε δηλαδή πώς οι αθλητές νιώθουν οικογένεια τη κωπηλασία και αυτό επιτυγχάνεται μέσα από το «πάντρεμα» αγωνιστικών και εξωαγωνιστικών δράσεων ;
Είναι και η προπόνηση. Όταν φτιάχνει το σώμα και αποκτάς μυική μάζα, φυσική κατάσταση και αντοχή -γιατι η κωπηλασία επι της ουσίας είναι αντοχή στη δυναμή- και παράλληλα βλέπεις ότι μπορείς να κάνεις πράγματα που οι άλλοι δεν μπορούν να κάνουν, τότε σου αρέσει περισσότερο.
Πώς βλεπετε το επίπεδο της κωπηλασίας στη Κέρκυρα συνολικά όλα αυτά τα χρόνια ;
Το επίπεδο της κωπηλασίας στη Κέρκυρα έχει καμπύλες. Υπήρχαν «φουρνιές» που ήταν πάρα πολύ καλές όπως ήταν για παράδειγμα τη περίοδο 2010-15, τότε o NAOK τερμάτιζε μόνιμα και σε όλες τις κατηγορίες 3ος και 4ος στην Ελλάδα. Τα παιδιά έφεραν τον όμιλο πολύ ψηλά. Μετά από αυτή την περίοδο πολλά παιδιά έφυγαν για σπουδές ,άλλα παιδιά πήραν μεταγραφές και έτσι ο σύλλογος αποδυναμώθηκε.
Κάναμε μία μεγάλη καμπύλη και τώρα μπαίνουμε σιγά-σιγά και πάλι σε ανοδική πορεία. Έχουμε μια αγωνιστική ομάδα περίπου 20 ατόμων στη κατηγορία παίδων, που φέρνουν διακρίσεις. Έχουν φέρει ήδη κάποιες διακρίσεις και ευελπιστώ ότι θα έρθουν και άλλες ακόμη μεγαλύτερες.
Ποία περίοδο θεωρείτε πώς ήταν η καλύτερη περίοδος της κωπηλασίας ;
Kάθε μέρα στη κωπηλασία θεωρώ ότι είναι η καλύτερη περίοδος, δε κοιτάμε μόνο τις διακρίσεις αλλά να περνάνε καλά τα παιδιά. Όταν βλέπεις τα παιδιά να είναι 6 το πρωί στη προπόνηση με χαμόγελο, σημαίνει ότι το σωματείο δε θα πεθάνει ποτέ. Αυτό είναι πέρα από τις διακρίσεις.
Αυτό είναι και το πιο σημαντικό. Όμως από διακρίσεις ποία περίοδος ήταν η κορυφαία;
Κοίτα, σε αυτό δε μπορώ να σου απαντήσω ακριβώς διότι παίζουν ρόλο και οι αντικειμενικές δυσκολίες. Σου ανέφερα πριν για το 1974 το 1977, μετά από αυτό τη δεκαετία του ΄80 υπήρξε η τετρακωπος μετα πηδαλιουχου στην κατηγορια Εφήβων η οποία αφησε εποχη με τις απιστευτες διακρισεις για την περιοδο εκεινη. Ο σημερινός πρόεδρος ο Γιώργος Δημουλής με τους Μανατο Σπυρο, Βλαχο Σταματη,Καλεντζη Στεφανο, Σουρτζίο Σπύρο και Ζαρουλέα Κυριάκο αναδείχθηκαν 2 φορές 5ος παγκόσμιοι ,με βαλκανικες και πανελληνιες νίκες . Ήρθαν επόμενες γένιες με το Βασίλη Αλαμάνο,το Σπύρο Βλάχο, το Διονύση Νικολούζο, τον Αλέξανρο Σαββάτη κ.α. Την εποχή αυτή ήρθαν παγκόσμιες διακρίσεις.
Η κορωνίδα των επιτυχίων είναι η δεύτερη παγκόσμια θέση που κατέκτησε ο Αλέξανδρος Δαφνής το 2011 στο Ήτον της Αγγλίας. Ο Αλέξανδρος ήταν ένας σπουδαίος αθλητής, εαν δεν είχε το ατύχημα που τον άφησε πίσω, θα μπορούσε να πάει ακόμα και Ολυμπιακούς αγώνες. Και αναφερω τον Αλεξανδρο γιατι αποδεικνύει ότι από ένα μικρο ομιλο μπορουν ναρθουν μεγαλες διακρίσεις
Για μας, το ποιο ο βασικό είναι τα παιδιά να αθλούνται ,να έχουν υγεία και οι διακρίσεις έρχονται στη συνέχεια.
Από πλευράς προπόνησης το επίπεδο ανεβαίνει ;
To επίπεδο όπως σε όλα τα αθλήματα αλλάζει. Αλλάζει η τεχνογνωσία και το υλικό (πιο γρήγορα σκάφοι, πιο ελαφριά, κουπιά τελευταιας τεχνολογιας ) ο όγκος της προπόνησης και η ποιότητα επίσης έχει αλλάξει.
Σε αυτό έχει συμβάλει και το γεγονός ότι μετά την Ολυμπιάδα του 2004 ήρθε στην Ελλάδα ένας ομοσπονδιακός προπονητής από την Ιταλία, ο Τζιάνι Προστιλιόνε και έφερε τις ανατροπές της προπόνησης. Άλλαξε το στάνταρ της προπόνησης. Βέβαια, η προπόνηση του είναι πάρα πολύ δύσκολη και επίπονη, καθώς δουλεύει σε κοινοβιακή βάση όλον το χρόνο, και βάση αυτού του προγράμματος δουλεύουμε και όλοι οι σύλλογοι στην Ελλάδα.
Πώς βλέπετε το μέλλον της κωπηλασίας στη Κέρκυρα, θα είναι αντάξιο των προσδοκιών και του ένδοξου παρελθόντος;
Θα ήταν άδικο να πω όχι . Η κωπηλασία όπως σου είπα έχει ιστορία, έχει δηλαδή παρελθόν αλλά και παρόν. Διαθέτει τα δύο συστατικά που προδιαγράφουν ένα λαμπρό μέλλον. Το πρόβλημα μας για το μέλλον είναι ένα, ότι το υλικό μας χρειάζεται ανανέωση.
Με κάποια προβλήματα που είχαμε στο Ναυτικό Όμιλο μείναμε πίσω σε εξοπλισμό. Τα άλλα σωματεία παίρνουν κάθε χρόνο και από μια καινούργια βάρκα, ενώ εμείς πήραμε τη τελευταία βάρκα το 2011. Για 9 χρόνια σε μια βάρκα μπαίνουν πάνω από 100 παιδιά, οπότε το υλικό αρχίζει και φθείρεται. Για ένα καλύτερο βήμα στο μέλλον πρέπει να ανανεωθεί το υλικό.
Εδώ πρέπει να ζητήσουμε βοήθεια και από τους φορείς , το δήμο, την περιφέρεια, τον ΟΛΚΕ και όποιον άλλον μπορεί να βοηθήσει. Πρέπει να υπάρξει βοήθεια καθώς η μισοί κάτοικοι της Κέρκυρας έχουν περάσει από το ΝΑΟΚ και μεγάλο μέρος αυτών συγκεκριμένα από τη κωπηλασία. Η σημαία του ΝΑΟΚ πρέπει να συνεχίζει να κυματίζει αγέρωχη.
Πιστεύεται ότι στην επόμενη πενταετία θα έρθουν διακρίσεις για το νησί από την κωπηλασία ;
Ναι τα δείγματα αυτών των παιδιών είναι καλά, διοτί πολλοί αθλητές που μπαίνουν στην αγωνιστική ομάδα, έχουν φέρει διακρίσεις στα πανελλήνια πρωταθλήματα ανάπτυξης, και στελεχονουν τις εθνικες ομαδες αναπτυξης κωπηλασιας. Άρα την στόφα και το αίσθημα του πρωταθλητή το έχουν ήδη μέσα τους.
Τι θα συμβουλεύατε ένα νέο παιδί που κάνει τώρα τα πρώτα βήματα στην κωπηλασία ;
Πρώτα από όλα να το αγαπήσει, θέλει τρομερή υπομονή. Στη κωπηλασία έχει να αντιμετωπίσει κανείς 25 σωματεία σε όλη την Ελλάδα. Σε αθλήματα όπως π.χ. το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ πρέπει να αντιμετωπίσεις πληθώρα σωματείων οπότε παίζει μεγάλο ρόλο το ταλέντο. Στη κωπηλασία όμως όποιος δουλέψει σωστά και έχει υπομονή , η διακρίση μετά είναι σίγουρη.
Θέλει Ήθος, υπομονή, πίστη, αγάπη και σωστή διαχείρηση. Ακόμη και ο καλύτερος να είσαι χωρίς σωστή διαχείριση δεν τα καταφέρνεις.