Mία εφ΄ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε στην ιστοσελίδα μας ο σπουδαίος Έλληνας χειροσφαιριστής, Αλέξανδρος Βασιλάκης.
Ο Αλέξανδρος Βασιλάκης είναι γεννημένος το 1979 και ξεκίνησε την ενασχόλησή του με το χάντμπολ από το Λαοδάμα και στη συνέχεια μεταπήδησε στον ΑΟ Φαιαξ. Το 1996 έφυγε από την Κέρκυρα προκειμένου να φοιτήσει στο Λύκειο Συκεών Θεσσαλονίκης, με το οποίο συμμετείχε στο Παγκόσμιο σχολικό πρωτάθλημα και κατέκτησε την 5η θέση, ενώ ο ίδιος αναδείχθηκε 1ος σκόρερ. Το 1997 πήρε μεταγραφή για το Δούκα και παρέμεινε έως το 2003. Με τη φανέλα του Δούκα κατέκτησε δυο πρωταθλήματα (1998, 2001) και δυο κύπελλα (1998,1999). Aπό το 2003 και για τα επόμενα 10 χρόνια θα αγωνιστεί στο κορυφαίο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, στη Bundesliga. Aρχικά με τη φανέλα της Wilhelmshavener HC (2003-2005), ακολούθως με την HSG Dusseldorf (2005-2007) με την οποία μάλιστα τη σεζόν 2006-07 αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στη Budesliga με 206 γκολ. Από το 2007 έως το 2009 ήταν παίκτης της Magdeburg Gladiators, ενώ από το 2009 έως τον Μάρτιο του 2013 είχε ένα άκρως επιτυχημένο πέρασμα από την MT Melsungen στην οποία κατέγραψε 104 συμμετοχές και σημείωσε 501 γκολ. Στη συνέχεια είχε ένα πέρασμα από το γαλλικό πρωτάθλημα με τη φανέλα της Fenix Toulouse (Μάρτιος - Ιούνιος 2013) και με την Aix eu Provans (Ιούνιος 2013-Φεβρουάριος του 2014). Από το Φεβρουάριο του 2014 έως και τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους δοκίμασε τη τύχη του στο Κατάρ και συγκεκριμένα με τη φανέλα της Αl-Quiyada. Το 2014 επέστρεψε στη Γερμανία και τη Bundesliga αυτή τη φορά για λογαριασμό της Baligen-Weilstteten, στην οποία αγωνίστηκε έως το 2016 όταν και έκλεισε οριστικά ο επιτυχημένος κύκλος του στην Budesliga. Ο Βασιλάκης κατάφερε να πετύχει πάνω από 1600 γκολ στο γερμανικό πρωτάθλημα κάτι που τονκατατάσσει στη κορυφαία 25αδα των σκόρερ της Bundesliga (με πέναλτι) όλων των εποχών, στην κορυφαία 12αδα των σκόρερ χωρίς πέναλτι και στη κορυφαία τετράδα των σκόρερ της bundesliga στη θέση του. Από το 2016 έως και το 2019 όταν και έκλεισε τη καριέρα του αγωνίστηκε στο πρωτάθλημα του Λουξμβούργο για λογαριασμό της Handball Esch με την οποία κατέκτησε δυο πρωταθλήματα (2017, 2019) και δύο κύπελλα (2017,2019). Μέλος της Εθνική ομάδας για αρκετά χρόνια, συμμετείχε στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας το 2004, στους οποίους η Εθνική κατέκτησε την 6η θέση αλλά και στο Παγκόσμιο της Τυνησίας το 2005, στο οποίο η Ελλάδα επίσης κατέκτησε την 6η θέση.
Επιπλέον, ήταν για δύο συνεχόμενες χρονιές (2011-12 και 2012-13) ήταν υποψήφιος για το all star game της Bundesliga και μάλιστα τη σεζόν 2011-12 ήταν ένας από τους αθλητές που επιλέχθηκαν. Έχει αναδειχθεί πολλές φορές στην καλύτερη 7αδα της Bundesliga, ενώ το 2018 αγωνίστηκε με τη Μικτή Κόσμου, στο αποχαιρετιστήριο ματς του Phillip Jicha.
Πότε και πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με το χάντμπολ;
Μεγάλη ιστορία! Εγώ σε νεαρή ηλικία ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ, κάπου εκεί με ανακάλυψε ο Νίκος Πέρρος και με πήρε στο σύλλογο του Λαοδάμα τότε, ο οποίος είχε τμήμα χάντμπολ. Η πρώτη μου ουσιαστική επαφή ήταν στο 1ο τουρνουά δημοτικών σχολείων που έγινε στην Κέρκυρα. Μετά από λίγα χρόνια μεταπήδησα στο Φαίακα και σήμερα 33 χρόνια μετά έχω φτάσει στο σημείο η αγάπη μου για το χάντμπολ να είναι σαν ένα «μικρόβιο» που δεν θέλω να βγάλω. Ο Νίκος Πέρρος αποτέλεσε ένα μεγάλο έναυσμα για τη μετέπειτα πορεία μου.
Πώς ήταν τα πρώτα σας χρόνια μακριά από την Κέρκυρα;
Όταν ήμουν στη δευτέρα λυκείου έφυγα από την Κέρκυρα, πήγα στη Θεσσαλονίκη και φοίτησα στο Λύκειο Συκεών, με σκοπό να λάβω μέρος στην επίλεκτη ομάδα χάντμπολ που θα λάμβανε μέρος στο Παγκόσμιο σχολικό πρωτάθλημα της Αυστρίας. Εκεί είχαμε μαζευτεί πολλοί καλοί παίκτες από την Ελλάδα για να κατακτήσουμε μία από τις πρώτες πέντε θέσεις για να μπούμε στο Πανεπιστήμιο χωρίς εξετάσεις. Στο τουρνουά αυτό αναδείχθηκα 1ος σκόρερ και κατακτήσαμε την 5η θέση.
Στην Τρίτη Λυκείου πήγα στα Εκπαιδευτήρια Δούκα και παρέμεινα για 6 σεζόν στην ομάδα του Δούκα, ενώ παράλληλα ξεκίνησα να σπουδάζω στα ΤΕΦΑΑ. Στη συνέχεια είχα το δικαίωμα να μεταπηδήσω σε άλλη σχολή και επέλεξα τη νομική. Το 2002 ήρθε η πρόταση από τη Γερμανία, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα να μην ολοκληρώσω τις σπουδές μου.
Πώς βιώσατε τους πρώτους τίτλους σας με την ομάδα του Δούκα;
Μεγάλη ευχαρίστηση, πήραμε δύο πρωταθλήματα και δύο κύπελλα, ήταν ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα για εμένα να αγωνίζομαι δίπλα σε μεγάλα ονόματα, όπως Πρόκιτς, Αλεξάντερ Ζάρε, Γραμματικός, Τσαβδαρίδης κ.α.
Πώς αισθάνεσθε που έχετε αγωνιστεί για 12 σεζόν στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου;
Είναι «παράδεισος» για έναν αθλητή χάντμπολ, να αγωνιστεί στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου. Θέλει αυτοθυσίες και πολύ σκληρή δουλειά για να πετύχεις κάτι τέτοιο. Νιώθω περήφανος που σε όλη τη διάρκεια της καριέρας μου έχω αγωνιστεί μόνο σε πρώτη κατηγορία, κάτι τέτοιο είναι πολύ σημαντικό για έναν αθλητή και αποδεικνύει τη δουλειά που έχει ρίξει και τις θυσίες που έχει κάνει.
Το να αγωνιστείτε στη Bundesliga ήταν ένα όνειρο για εσάς;
Φυσικά! Όταν μου ήρθε η πρόταση να αγωνιστώ στη Γερμανία δε το σκέφτηκα καν. Όταν μου είχαν δώσει να καταλάβω ότι έχω δυνατότητες στο χάντμπολ, ήθελα να αποδείξω στον εαυτό μου ότι για να φτάσω εκεί που πραγματικά ονειρευόμουν, έπρεπε να αγωνιστώ στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου.
Στη συνέχεια είχατε μία διετή παρουσία στη Γαλλία, πώς ήταν η εμπειρία σας εκεί;
Όταν έφυγα από τη ΜΤ Μelsugen επιχείρησα να δοκιμάσω την τύχη μου στο γαλλικό πρωτάθλημα και αρχικά αγωνίστηκα για 4 μήνες περίπου στη Φοίνιξ Τουλούζ. Την περίοδο εκείνη η ομάδα αυτή βρισκόταν στις τελευταίες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα. Αγωνίστηκα σε 7 αγώνες σημείωσα 56 γκολ, ενώ στις τέσσερις από τις επτά αγωνιστικές αναδείχθηκα καλύτερος παίκτης της αγωνιστικής, εν τέλει καταφέραμε να μείνουμε στην πρώτη τη τάξη κατηγορία του γαλλικού χάντμπολ και οι άνθρωποι της ομάδας μου έκαναν πρόταση να ανανεώσω για δύο ακόμη χρόνια, παράλληλα είχα και πρόταση για να επιστρέψω στη Bundesliga, όμως λόγω των καλών μου εμφανίσεων είχα ήδη μία πρόταση από την Aix eu Provans μία ομάδα της νότιας Γαλλίας, την οποία και εν τέλει αποδέχτηκα. Ήθελα να μείνω στη Γαλλία για να δοκιμάσω τις αντοχές μου στο γαλλικό πρωτάθλημα. Μετά από 7 μήνες όμως πήρα την απόφαση να φύγω, παρά το γεγονός ότι στη Γαλλία πέρναγα καταπληκτικά. Ο λόγος ήταν ότι δεν μου ταίριαζε τόσο το στυλ του γαλλικού πρωταθλήματος. Εγώ είχα συνηθίσει στη Γερμανία όπου εκεί το πρωτάθλημα στηρίζετε στην πειθαρχεία, τη μεθοδικότητα και την οργάνωση, στη Γαλλία ήταν πιο απελευθερωμένα (χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό), εμένα όμως δεν μου ταίριαζε παρότι είχα καλά στατιστικά. Έτσι πήρα την απόφαση να μετακομίσω στο Κατάρ.
Ένα σχόλιο για την παρουσία σας στο Κατάρ;
Απίστευτη εμπειρία! Όταν πήγα εκεί δεν ήξερα τι θα αντιμετωπίσω, στην αρχή ενθουσιάστηκα, όμως μετά από 6 μήνες δεν ήθελα να παραμείνω άλλο, παρά το γεγονός ότι είχα πρόταση να μείνω για αρκετά χρόνια. Οι συνθήκες ζωής στο Κατάρ είναι πολύ διαφορετικές, μου έλειψε η σιγουρία της Ευρώπης.
Θυμάμαι ότι όταν πήγα στο Κατάρ, οι υπεύθυνοι της ομάδας που με παρέλαβαν από το αεροδρόμιο μου είπαν ότι σε κάθε παιχνίδι πρέπει να βάζω 15 γκολ. Εκεί κατάλαβα τι θα τραβήξω (γέλια).
Από το 2016 έως το 2019 είχατε μία άκρως επιτυχημένη παρουσία στο πρωτάθλημα του Λουξεμβούργου με τη Handball Esch. Πώς πήρατε την απόφαση να αγωνιστείτε εκεί;
Στο Λουξεμβούργο πήγα για τα «τελευταία ένσημα» όπως λέμε στον αθλητισμό και κυρίως για τη διαπαιδαγώγηση του γιού μου. Έδωσα προτεραιότητα στο παιδί μου και θεωρώ πώς πήρα μία σωστή απόφαση, καθώς ο γιος μου παρά την ηλικία του ξέρει ήδη αρκετές γλώσσες.
Στην Esch αγωνίστηκα για τρεις σεζόν και κατέκτησα 5 τίτλους. Δύο ντάμπλ (πρωτάθλημα και κύπελλο) το 2017 και το 2019 και ένα σούπερ καπ.
Πώς ήταν για εσάς το να αγωνίζεστε με το «εθνόσημο»;
Eίναι ύψιστη τιμή για κάθε αθλητή φυσικά. Συμμετείχα σε δύο μεγάλες διοργανώσεις με την Εθνική ομάδα και συγκεκριμένα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2005. Στις διοργανώσεις αυτές κατακτήσαμε την 6η θέση, κάτι το οποίο είναι πολύ σημαντικό. Μερικά χρόνια πριν, είχαμε κατακτήσει την 4η θέση στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα νέων στην Αυστρία. Oι διακρίσεις αυτές υποδηλώνουν ότι η γενιά μου ήταν η «χρυσή» του ελληνικού χάντμπολ, υπήρχαν αρκετά ταλέντα με θέληση και αγάπη για το άθλημα. Θεωρώ ότι αυτές οι μέρες πέρασαν ανεπιστρεπτί, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, μακάρι βέβαια να ξαναγίνει κάτι τέτοιο ή και ακόμα καλύτερα, το εύχομαι από καρδιάς.
Θεωρείτε ιδιαίτερα σημαντικό ότι ήσασταν μέλος της Εθνικής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του ’04 και στο Παγκόσμιο του ‘05 ή οι παραστάσεις σας από το κορυφαίο πρωτάθλημα της Bundesliga, υπερκαλύπτουν τις επιτυχίες αυτές;
Kαμία σχέση, το να αγωνίζεσαι με τα χρώματα της χώρας σου και να είσαι μέλος της Εθνικής ομάδας είναι κάτι πραγματικά σπουδαίο στο μυαλό ενός αθλητή. Είναι περηφάνια και χαρά να αγωνίζεσαι μπροστά στον κόσμο της χώρας σου, παράλληλα κάνεις περήφανους και τους δικούς σου ανθρώπους αλλά και τον τόπο σου.
Είναι ιδιαίτερα τιμητικό για εσάς το γεγονός ότι είστε Ολυμπιονίκης;
Νιώθω πολύ περήφανος που είμαι ένας από τους τρεις Κερκυραίους Ολυμπιονίκες. Aν και για εμένα προσωπικά οι δρόμοι δεν άνοιξαν μέσα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς το 2004 αγωνιζόμουν ήδη στη Bundesliga. O στόχος μας τότε ήταν να μπούμε στην 8αδα και το καταφέραμε κερδίζοντας την Αίγυπτο και αφού καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε αυτό το ρεαλιστικό όνειρο, βάλαμε στόχο την 4αδα. Είχαμε όμως την ατυχία να πέσουμε πάνω στην μετέπειτα χρυσή Ολυμπιονίκη Κροατία και ηττηθήκαμε. Καταφέραμε να τερματίσουμε στην 6η θέση νικώντας την Κορέα, η χαρά μας έμεινε μεγάλη, καθώς όχι μόνο γευτήκαμε την ύψιστη χαρά να συμμετέχουμε σε Ολυμπιακούς Αγώνες και να αναδειχθούμε Ολυμπιονίκες, αλλά όλοι οι αθλητές εξασφαλίσαμε σημαντικές θέσεις για το μέλλον μας.
MVP Season, All Star team, καλύτερη 7αδα, κορυφαία 25αδα στον πίνακα των σκόρερ (με πέναλτι) όλων των εποχών, κορυφαία 12αδα των σκόρερ χωρίς πέναλτι και κορυφαία 5αδα στη θέση σας. Όλα αυτά στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου. Πόσο δύσκολο ήταν να πετύχετε κάτι τέτοιο.
Όλα αυτά πολύ σημαντικά. Ξεχωρίζω ότι επί δύο συναπτά έτη τις σεζόν 2011-12 και 2012-13 ήμουν στις επιλογές του All Star Game. Αγωνίστηκα τη σεζόν 2011-12 και αυτό είχε μεγάλη σημασία για εμένα, καθώς τη χρονιά εκείνη επέλεγαν οι προπονητές. Την επόμενη χρονιά ήμουν και πάλι υποψήφιος όμως επέλεγαν οι φίλαθλοι και απέναντι μου είχα να ανταγωνιστώ αθλητές που αγωνιζόταν σε ομάδες με χιλιάδες φιλάθλους. Είναι πολύ τιμητικό για εμένα, καθώς μόνο εγώ και ο Σάββας Καρυπίδης έχουμε αγωνιστεί από Έλληνες αθλητές σε All Star Game της Bundesliga, ενώ είμαι ο μοναδικός Έλληνας που υπήρξα για δύο σεζόν υποψήφιος. Εξαιρετικά δύσκολο θεωρώ επίσης ότι το 2005 αναδείχθηκα πρώτος σκόρερ στη Bundesliga, πετυχαίνοντας 215 γκολ χωρίς πέναλτι.
Η παρουσία σας στη Μικτή Κόσμου το 2018 θεωρείτε ότι αποτελεί την κορωνίδα στην καριέρα σας;
Μακράν, ήταν το αποχαιρετιστήριο ματς του σπουδαίου Phillip Jicha ενός εκ των μεγαλύτερων σταρ που έχει αναδείξει το παγκόσμιο χάντμπολ. Αρχηγός της Εθνικής Τσεχίας, μέλος της υπέρ-ομάδας του Κιέλου, πρωταθλητής Γερμανίας, έχει κατακτήσει Champions League. Είναι τιμή μου που επιλέχθηκα να είμαι παρών στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι του και αγωνίστηκε με την ομάδα της Barcelona Co and Stars.
Πώς είναι για ένα χαντμπολίστα να αγωνίζεται για 12 χρόνια στο κορυφαίο πρωτάθλημα;
Eίναι εξαιρετικά δύσκολο να επιβιώσεις στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου εάν δεν δώσεις την απαραίτητη προσοχή στον εαυτό σου και στην ομάδα που αγωνίζεσαι. Εγώ αγωνίστηκα 12 χρόνια, χωρίς τραυματισμούς και πάντα σε υψηλό επίπεδο, δηλώνει τη δουλειά που έχει «πέσει». Αυτό οι άνθρωποι στη Γερμανία το σεβάστηκαν και η αναγνώριση τους προς το πρόσωπό μου είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή. Βέβαια, εγώ ωρίμασα σε καταστάσεις και εποχές που δεν υπήρχε Facebook, Instagram και άλλοι εξωγενείς παράγοντες που θεωρώ πώς σήμερα επηρεάζουν τους αθλητές.
Ποια στιγμή της καριέρας σας ξεχωρίζετε;
Μία στιγμή που δεν πρόκειται ποτέ να βγάλω από το μυαλό μου και μου προκαλεί ρίγος και συγκίνηση είναι μετά το τελευταίο μου παιχνίδι στη Bundesliga, ήμουν αγκαλιά με το γιό μου. Γύρω παντού κάμερες και δημοσιογράφοι. Όνειρο ζωής που δεν πρόκειται να φύγει από την καρδιά και το μυαλό μέχρι να «κλείσω τα μάτια μου».
Ποια η γνώμη σας για το ελληνικό πρωτάθλημα και ποιες οι διαφορές με το εξωτερικό;
Δεν υπάρχει ανταγωνιστικότητα, υπερισχύουν 3-4 ομάδες όπως ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ. Βέβαια, είναι πολύ καλό που πλέον υπάρχουν αυτά τα brandname και διαφημίζουν το πρωτάθλημα, όμως ότι και να κάνει κάποια άλλη ομάδα δεν μπορεί να κερδίσει κάτι. Γίνονται και εκπλήξεις -αν και κατ΄ εμέ δεν υπάρχουν εκπλήξεις- για παράδειγμα η Πυλαία αναδείχθηκε κυπελλούχος Ελλάδος. Με επιμονή στο στόχο όλα γίνονται. Ευελπιστώ να υπάρξουν και άλλες «Πυλαίες». Η Ελλάδα διαθέτει εξαιρετικά ταλέντα, όμως η μόνη συμβουλή που έχω να τους δώσω είναι ότι αν θέλουν να πετύχουν στο χώρο του χάντμπολ και να δουλέψουν σωστά είναι καλύτερο γι΄ αυτά τα παιδιά να αναζητήσουν την τύχη τους στο εξωτερικό. Κάθε αρχή είναι δύσκολη, εφ΄ όσον όμως διαθέτει όμως διαθέτει τα στοιχεία σαν αθλητής, όλα μετά θα φαίνονται σαν μία όμορφη αθλητική καθημερινότητα. Όσον αφορά τις διαφορές με το εξωτερικό, αυτές είναι χαοτικές. Απίστευτα μπάτζετ, μεθοδικότητα, προγραμματισμός, πειθαρχεία στο υπέρτατο βαθμό, η τελευταία ομάδα μπορεί να κερδίσει την πρώτη, τα γήπεδα γεμίζουν με χιλιάδες κόσμο ακόμη και στα φιλικά, κάθε αγώνας είναι μία γιορτή. Χαίρεσαι να βρίσκεσαι σε αυτά τα γήπεδα.
Πώς σκέφτεστε το μέλλον σας στο χώρο του χάντμπολ;
Τα δύο τελευταία χρόνια είμαι πρώτος σκόρερ στο Λουξεμβούργο αγωνιζόμενος με τη HB Mersch 75. Σταμάτησα το 2019 γιατί θεωρούσα πώς μετά το ντάμπλ ήταν η κατάλληλη στιγμή. Μετά από ενάμιση χρόνο επέστρεψα στην αγωνιστική δράση, μετά από συνεχόμενη πίεση από τους ανθρώπους του συλλόγου το σκέφτηκα σοβαρά και καθώς το πρότζεκτ που παρουσιαζόταν είχε μεγάλη διάρκεια και ήταν σωστά δομημένο.
Επίσης ήθελα να βοηθήσω την ομάδα στους στόχους της που είναι να τερματίσει στις έξι πρώτες θέσεις. Όπως προανέφερα το χάντμπολ είναι ένα ατελείωτο εσωτερικό μικρόβιο και δεν μπορούσα να μείνω αρκετό καιρό μακριά, για το λόγο αυτό επέστρεψα στην ενεργό δράση και θεωρώ πώς πήρα μία σωστή απόφαση. Στην ομάδα αυτή είμαι παίκτης – προπονητής, υπεύθυνος και προπονητής των ακαδημιών, ενώ παράλληλα έχω και την απίστευτη χαρά να προπονώ το γιο μου.
Έχω μεγάλη θέληση και δύναμη για να κάνω αυτό που αγαπάω. Για όσο τα πόδια μου και το χέρια μου θα υπακούν στις εντολές μου εγώ θα παίζω. Προς το παρόν κάνω αυτό που μου λέει το μυαλό. Βασικός λόγος ήταν και ο γιός μου, ο οποίος μου είπε: «θέλω να σε ξαναδώ να παίζεις».
Ποια η γνώμη σας για το κερκυραϊκό χάντμπολ;
Eίμαι σε συνεχή επαφή με τον κ. Νίκο Πέρρο, ο οποίος ότι αναλαμβάνει το κάνει με «μαεστρία». Πλέον έχει δημιουργήσει το τμήμα χάντμπολ του Κερκυραϊκού ΓΣ και είναι master στο να βρίσκει ταλέντα, να τα γαλουχεί, είναι ο κατάλληλος στην ανεύρεση ταλέντων. Η αγάπη και το πάθος που έχει για το χάντμπολ και το μεράκι του για τον αθλητισμό είναι απίστευτο. Θεωρώ πώς τέτοιους ανθρώπους χρειάζεται το χάντμπολ για να πάει μπροστά.
Όσον αφορά το Φαίακα ευελπιστώ αυτή η ιστορική ομάδα να βρει ξανά το δρόμο της, ο οποίος ξεκινάει από τις ακαδημίες. Θεωρώ πώς είναι πολύ σημαντικό το μέλλον ενός συλλόγου να στηρίζεται στα δικά του παιδιά και αυτό μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να έχει. Πίστευω ότι κάποια στιγμή αυτή η ιστορική ομάδα θα μπορέσει να επιστρέψει στα μεγάλα σαλόνια.
Τι μήνυμα θα στέλνατε σε ένα παιδί που ξεκινάει τώρα την ενασχόληση του με το χάντμπολ;
Ότι κάνει να το κάνει με αγάπη και ποτέ δεν πρόκειται να είναι λάθος επιλογή, αρκεί να το στηρίζει με όλο του το «είναι».
ΥΓ: Είναι μεγάλη χαρά και τιμή για την ιστοσελίδα μας Kerkyrasportnews.gr να φιλοξενεί δηλώσεις του κορυφαίου Έλληνα χαντμπολίστα. Θεωρούμε πολύ σημαντικό για το νησί μας να έχει αναδείξει έναν τόσο σπουδαίο αθλητή.
Επιμέλεια: Αραβανής Αντώνης